Rada programowa Fundacji

Jacek Orłow­ski uro­dził się w 1965 roku we Wro­cła­wiu. Jest absol­wen­tem filo­zo­fii Uni­wer­sy­te­tu Wro­cław­skie­go (1990) i Wydzia­łu Reży­se­rii Dra­ma­tu PWST w Kra­ko­wie ( 1994 ). W Latach 2008–2012 peł­nił funk­cję dzie­ka­na na Wydzia­le Reży­se­rii Dra­ma­tu w PWST w Kra­ko­wie. Obec­nie pra­cu­je jako prof. nadzw. na Wydzia­le Reży­se­rii Dra­ma­tu kra­kow­skiej  Aka­de­mii Sztuk Teatral­nych im. Sta­ni­sła­wa Wyspiań­skie­go ( daw­niej PWST ) i na Wydzia­le Aktor­skim w Szko­le Fil­mo­wej w Łodzi.

W okre­sie stu­diów uni­wer­sy­tec­kich od 1985 do 1990 r. aktyw­nie dzia­łał w obsza­rze kul­tu­ry stu­denc­kiej. W Aka­de­mic­kim Cen­trum Kul­tu­ry „Pała­cyk” we Wro­cła­wiu pro­wa­dził zało­żo­ny przez sie­bie Stu­denc­ki Teatr Prób i  uczest­ni­czył jako czło­nek redak­cji w pra­cach zespo­łu two­rzą­ce­go kwar­tal­nik „Man­dra­go­ra”.

Jesz­cze jako stu­dent został zapro­szo­ny do współ­pra­cy przy two­rze­niu pro­gra­mu Fun­da­cji Kul­tu­ry Stu­denc­kiej „Uni­ver­si­tas” powo­ła­nej przez Samo­rząd Stu­den­tów Uni­wer­sy­te­tu Wro­cław­skie­go i NZS. Po powsta­niu Fun­da­cji został wybra­ny na sta­no­wi­sko prze­wod­ni­czą­ce­go zarządu.

Jed­no­cze­śnie jako stu­dent V roku filo­zo­fii roz­po­czął pra­cę na sta­no­wi­sku asy­sten­ta sta­ży­sty w Insty­tu­cie Socjo­lo­gii na Uni­wer­sy­te­cie Wro­cław­skim. Po ukoń­cze­niu stu­diów filo­zo­ficz­nych w 1990 r. pod­jął naukę na Wydzia­le Reży­se­rii Dra­ma­tu PWST w Kra­ko­wie. Po wyjeź­dzie do Kra­ko­wa – gdzie miesz­ka do dnia dzi­siej­sze­go – zre­zy­gno­wał z pra­cy na Uniwersytecie.

W tym cza­sie współ­pra­co­wał z wro­cław­skim „Notat­ni­kiem Teatral­nym” jako autor ese­jów poświę­co­nych kul­tu­rze współczesnej.

Pierw­sze przed­sta­wie­nia w teatrze pro­fe­sjo­nal­nym zre­ali­zo­wał na dru­gim roku stu­diów w PWST w Kra­ko­wie. W 1992 r. wyre­ży­se­ro­wał w Teatrze Powszech­nym w Łodzi przed­sta­wie­nie pt. „Tutam” Bogu­sła­wa Scha­ef­fe­ra pod opie­ką arty­stycz­ną Miko­ła­ja Gra­bow­skie­go oraz spek­takl dyplo­mo­wy pt. „Wyspy Gala­pa­gos” Hel­mu­ta Kaj­za­ra pod opie­ką arty­stycz­ną Kry­stia­na Lupy w Teatrze Współ­cze­snym we Wrocławiu.

W 1994 roku koń­cząc stu­dia reży­ser­skie napi­sał pra­cę magi­ster­ską pt. „ Dra­mat czło­wie­ka w świe­tle augu­styń­skiej teo­lo­gii łaski” pod opie­ką ks. Prof. Józe­fa Tisch­ne­ra.  W tym samym roku otrzy­mał nagro­dę dla wyróż­nia­ją­ce­go się reży­se­ra mło­de­go poko­le­nia im. Boh­da­na Korze­niew­skie­go przy­zna­ną przez Mini­ster­stwo Kul­tu­ry i Sztuki.

Po ukoń­cze­niu stu­diów aktyw­nie pra­co­wał jako reży­ser na sce­nach teatrów Wro­cła­wia, Pozna­nia, War­sza­wy i Łodzi, a tak­że  w Teatrze Telewizji.

Od debiu­tu do dnia dzi­siej­sze­go jest szcze­gól­nie zwią­za­ny z życiem teatral­nym Łodzi.  W 1996 roku przy­go­to­wał kolej­ną pre­mie­rę w Teatrze Powszech­nym w Łodzi ( Semen Złot­ni­kow „ Przy­szedł męż­czy­zna do kobie­ty”), a w 1997 reali­zu­je spek­takl dyplo­mo­wy ze stu­den­ta­mi Szko­ły Fil­mo­wej ( Mak­sym Gor­ki „Let­ni­cy”). W latach 1998 – 2000 pra­co­wał w Teatrze Powszech­nym na sta­no­wi­sku  kon­sul­tan­ta pro­gra­mo­we­go. Następ­nie współ­pra­co­wał  z Teatrem Nowym, a  od roku 2000 pra­cu­je w Teatrze im. S. Jara­cza gdzie wyre­ży­se­ro­wał m.in. słyn­ną try­lo­gię mono­dra­mów E. Bogo­sia­na: „Seks, pro­chy, rock and roll”, „Czo­łem wbi­ja­jąc gwoź­dzie w pod­ło­gę” i „Obudź się i poczuj smak kawy”  z Bro­ni­sła­wem Wro­cław­skim, a tak­że m.in. „Wujasz­ka Wanię” A. Cze­cho­wa, „Śmierć Komi­wo­ja­że­ra „ A. Mil­le­ra, „Opo­wie­ści Lasku Wie­deń­skie­go” O. Horva­tha, „Przy­pa­dek Iwa­na Ilji­cza” L. Toł­sto­ja  „Kara­ma­zow” F. Dosto­jew­skie­go i „Boże mój” Anat Gov.

Za swo­ją dzia­łal­ność arty­stycz­ną otrzy­mał licz­ne nagro­dy i wyróż­nie­nia na ogól­no­pol­skich  festi­wa­lach teatral­nych. W 2010 roku został uho­no­ro­wa­ny  Brą­zo­wym Meda­lem „Glo­ria Artis”.