Rada programowa Fundacji

wybit­ny pol­ski wio­lon­cze­li­sta, lau­re­at srebr­ne­go orde­ru Glo­ria Artis, Pasz­por­tu Poli­ty­ki, zdo­byw­ca Fry­de­ry­ka (trzy­krot­nie nomi­no­wa­ny), Nagro­dy Pol­skiej Aka­de­mii Nauk, Nagro­dy Mar­szał­ka Woje­wódz­twa Ślą­skie­go oraz Nagro­dy “Eure­ka” za wybit­ne osią­gnię­cia w dzie­dzi­nie kultury.

Zwy­cięz­ca Kon­kur­sów: im. D. Dan­czow­skie­go, kon­kur­su Yama­ha Music Foun­da­tion of Euro­pe, Ślą­skie­go Tur­nie­ju wio­lon­cze­lo­we­go, Grand Prix Mię­dzy­na­ro­do­we­go kon­kur­su im. A. Tan­sma­na w Łodzi, Grand Prix kon­kur­su Euro­fo­nii w Buka­resz­cie, lau­re­at kon­kur­su im. W. Luto­sław­skie­go  w War­sza­wie, kon­kur­su im. J. Brahm­sa w Pört­schach. Kon­cer­to­wał w Rosji, Sta­nach Zjed­no­czo­nych, Wło­szech, Danii, Wiel­kiej Bry­ta­nii, Sło­wa­cji, Hisz­pa­nii, Niem­czech, Austrii, Fran­cji, Szwaj­ca­rii, pre­zen­tu­jąc  swo­ją grę w naj­więk­szych salach kon­cer­to­wych świa­ta: Car­ne­gie Hall w Nowym Jor­ku, Sal­le Pley­el w Pary­żu, Audi­to­rio Nacio­nal w Madry­cie, Festi­wal Muzycz­ny w Sal­zbur­gu, otrzy­mu­jąc zawsze zna­ko­mi­te recen­zje zarów­no kry­ty­ki jak i melomanów.

W roku 1999 wziął udział w pro­jek­cie Kry­stia­na Zimer­ma­na i z Pol­ską Orkie­strą Festi­wa­lo­wą nagrał dla Deut­sche Gram­mo­phon oba kon­cer­ty Fry­de­ry­ka Cho­pi­na w 150 rocz­ni­cę śmier­ci kompozytora.

Ukoń­czył Pań­stwo­we Liceum Muzycz­ne im. K. Szy­ma­now­skie­go w Kato­wi­cach, a następ­nie Aka­de­mię Muzycz­ną w Łodzi w kla­sie prof. S. Fir­le­ja. Następ­nie został sty­pen­dy­stą jed­nej z dwóch naj­wy­żej cenio­nych uczel­ni świa­ta: “Escu­ela Supe­rior de Musi­ca Reina Sofia” w Madry­cie w kla­sie wio­lon­cze­li Mści­sła­wa Rostro­po­wi­cza oraz Nata­lii Sza­chow­skiej. w swo­jej karie­rze wystę­po­wał z taki­mi arty­sta­mi jak: Kry­stian Zimer­man, Lorin Maazel, dame Eve­lyn Glen­nie, Eugen Indjic, Kirill Ger­ste­in, Rafał Ble­chacz,  Kwar­tet Ślą­ski, Beetho­ven Quar­tett, Agniesz­ka Ducz­mal, Yaacov Berg­man, Rado­van Vlat­ko­vic, Jerzy Mak­sy­miuk, Gary Karr, Maxi­mia­no Val­des, Han­sjorg Schel­len­ber­ger, Fran­ce­sco D’O­ra­zio, Hali­na Czer­ny- Ste­fań­ska. Miał zaszczyt pra­wy­ko­nać dzie­ła Lucia­no Berio w Audi­to­rio Nacio­nal w Madry­cie, przy­go­to­wu­jąc je wspól­nie z samym kom­po­zy­to­rem. Kon­cer­to­wał  w “Cel­lo Aca­de­my”- zespo­le dwu­na­stu naj­wy­bit­niej­szych wio­lon­cze­li­stów Euro­py, pro­wa­dzo­nym przez Han­sa Eri­ka Dec­ker­ta (Dania).

Bio­rąc udział w kur­sach mistrzow­skich na całym świe­cie, Domi­nik Połoń­ski pobie­rał nauki u takich mistrzów jak: Yo-Yo Ma, Nata­lia Gut­man, Frans Hel­mer­son, Tomasz Strahl, Tsuy­oshi Tsut­su­mi, Ele­ono­re Scho­en­feld, Joel Kro­snick, Boris Per­ga­men­schi­kov. Doko­nał nagrań dla Deut­sche Gram­mo­phon, Sony Clas­si­cal, Dux:(nomi­na­cja do nagro­dy Fry­de­ryk), Pol­skie Nagra­nia i Pol­skie Radio:(nomi­na­cja “Fry­de­ryk 2004”) oraz (Nagro­da Fry­de­ryk 2006 za nagra­nie kon­cer­tu wio­lon­cze­lo­we­go R. Schumanna).

Arty­sta speł­niał się tak­że nauko­wo i peda­go­gicz­nie. W stop­niu dok­to­ra habi­li­to­wa­ne­go pro­wa­dził kla­sę wio­lon­cze­li w Aka­de­mii Muzycz­nej im. Gra­ży­ny i Kiej­stu­ta Bace­wi­czów w Łodzi oraz kla­sę wio­lon­cze­li  w Aka­de­mii Muzycz­nej w Krakowie.

Z wiel­ką pasją dzie­lił się swo­ją wie­dzą i talen­tem w trak­cie ogól­no­pol­skich i mię­dzy­na­ro­do­wych kur­sów mistrzowskich.

Domi­nik Połoń­ski z powo­du cho­ro­by nowo­two­ro­wej mózgu utra­cił moż­li­wość  poru­sza­nia lewą stro­ną cia­ła — rów­nież lewą ręką, zmu­szo­ny został porzu­cić grę na wio­lon­cze­li i zre­zy­gno­wać na parę lat z czyn­ne­go życia kon­cer­to­we­go. W grud­niu roku 2009 powró­cił na estra­dy sal kon­cer­to­wych i od tego cza­su regu­lar­nie kon­cer­to­wał, jako jedy­ny wio­lon­cze­li­stą na świe­cie, uży­wa­jąc wyłącz­nie pra­wej ręki do gry na wio­lon­cze­li.                            Współ­cze­śni kom­po­zy­to­rzy two­rzy­li spe­cjal­nie dla Nie­go utwo­ry. Wśród piszą­cych dla Połoń­skie­go wymie­nić nale­ży Olgę Hans, Artu­ra Zaga­jew­skie­go, Dariu­sza Przy­byl­skie­go, Andrze­ja Kwie­ciń­skie­go, Krzysz­to­fa  Mey­era, Sła­wo­mi­ra Zamusz­ko, Wero­ni­kę Ratu­siń­ską- Zamusz­ko, Sła­wo­mi­ra Kaczo­row­skie­go i innych. W sumie powsta­ło ponad dwa­dzie­ścia utwo­rów z orkie­strą, for­te­pia­nem i na wio­lon­cze­lę solo.

Ostat­ni okres poszu­ki­wań arty­stycz­nych Domi­ni­ka Połoń­skie­go doty­czył muzy­ki jaz­zo­wej i teatru. W pla­nach ryso­wa­ła się współ­pra­ca z Anną Marią Jopek i Krzysz­to­fem Her­dzi­nem. Jed­nak naj­moc­niej­szym ostat­nim akor­dem oka­zał się teatr i współ­pra­ca z Insty­tu­tem Teatral­nym im. Mie­czy­sła­wa Hert­za w Łodzi.

Domi­nik Połoń­ski  zmarł w Lubli­nie w wie­ku 41 lat.